Zieke slak

Vandaag is het dierendag! Een reden om de huis- en tuindieren eens extra te verwennen.
Vroeger, toen mijn dochters nog klein waren, en ik dacht dat een dier alleen leuk was als het in een kooitje zat en weinig lawaai maakte, hadden we alleen maar konijnen en hamsters.
Bijna was daar nog verandering in gekomen. Helaas voor mijn toen bijna 11-jarige dochter, was ik niet voor rede vatbaar.

'Mama, mag ik wel een huisdier op mijn kamer?'
Ik vroeg haar wat ze in gedachten had. Zij zei dat ze een slak wilde vangen en in een potje op haar kamer wilde houden. Nou, dat kun je als moeder natuurlijk niet goed vinden. Ik zei dat ik dat zielig vond en dat die slak dan bovendien binnen drie dagen dood zou zijn, omdat ze vast vergat om hem eten te geven.
'Nou' antwoordde mijn dochter, 'als ik hem niet vang is hij ook binnen drie dagen dood want dan eet een sperel hem op.'
'Een spreeuw of een merel bedoel je zeker' antwoordde ik. 'Hoe dan ook, het gebeurt niet!'
Mijn dochter nam even pauze, omdat ze wel in de gaten had dat verder zeuren geen zin had. Toen kwam ze dus met de rede waar ik niet vatbaar voor was: 'Mama, hoe denk u over de zeehondenopvang in Pieterburen?' Ik antwoordde dat ik dat een hele goeie zaak vond, maar dat die beesten opgevangen worden omdat ze ziek zijn en dat ze, als ze beter zijn, weer vrijgelaten worden in de natuur.
'Dan zoek ik een zieke slak' antwoordde mijn dochter. 'Je doet maar!' antwoordde ik.
Even later kwam ze binnen met een slak met behoorlijk wat dril onderaan. 'Mama, deze heeft diarree' riep ze. 'Bah, wat vies, doe die vieze schijter maar gauw weer naar buiten. Zoek er maar één met migraine' antwoordde ik.
De hele middag bleef ze zoeken, totdat we moesten eten. Aan tafel vroeg ze wat migraine eigenlijk is. 'Dan heb je hele erge hoofdpijn' zei ik. Je zag haar denken: 'Hoe moet ik dat nou zien bij een slak?'
Ik zei: 'Zoek er maar één met een brilletje, die heeft vast hoofdpijn.'
Mijn dochter is niet weer gaan zoeken.