'Ik wens je liefde, blijdschap,
vrede en een heleboel geduld,
vriendelijkheid, goedheid, trouw en
tederheid en dat je jezelf beheersen zult.'
Dit is een regel
uit een liedje van Elly en Rikkert. Bij het begin
van dit nieuwe jaar wens ik u dit van harte toe. Ik moet u eerlijk
bekennen dat ik dit doe met de opgeluchte gedachte: 'Zo, dat hebben
we ook allemaal weer gehad.' Toen ik op die eerste dag van het nieuwe
jaar tegen mijn man zei dat ik aan vakantie toe was, reageerde hij
verbaasd en zei: 'We zijn toch net een week vrij geweest?' Misschien
is het nog de nasleep van de griep die ik voor de Kerst opliep, maar
ik ben moe!
Kerst was mooi en
gezellig, maar vermoeiend. Daarna luisterden we traditiegetrouw naar
de top 2000. Vooral de
nummers uit de jaren zeventig zijn bakens in de tijd. Ik ben weer het
verlegen meisje uit de brugklas. Ik ben mijn kamer aan het
schilderen, samen met mijn man, die toen mijn vriend was. Ik rijd
weer in de Austin Allegro naar mijn werk. Ik koop mijn allereerste
langspeelplaat – David Gates and Bread – en vind nog steeds 'If'
het mooiste nummer van de vorige eeuw.
Toen we trouwden en
kinderen kregen raakte de radio op de achtergrond. Ik luisterde samen
met mijn dochters liever naar Elly en Rikkert. Ik denk dat ze heel
wat liedjes, en ook het bovenstaande, nog uit hun hoofd mee kunnen
zingen.
Maar kleine
kinderen worden groot, kopen hun eigen draagbare radio of stereotoren
en ontwikkelen hun eigen muzieksmaak. En ook dat leverde weer
allerlei herinneringen op: Verkeringen die uit gingen. Een trouwdag
met 'love is all you need,' terwijl later bleek dat liefde toch niet
alles was wat nodig is. Autoritten in de polder en dan keihard
meezingen met Marco Borsato. En zoveel andere herinneringen meer. Al
die herinneringen van oude en nieuwe muziek buitelen over elkaar
heen, die laatste dagen van het jaar. Mooi, maar vermoeiend. En dan
als klap op de vuurpijl de vervelendste avond van het jaar.
Dan
begint het nieuwe jaar. Ik
ben het nieuwe jaar begonnen met niet zulke vriendelijke gedachten
voor alle mensen, die ervoor zorgden dat de wereld buiten één grote
waas van blauwgroene nevel werd, met als negatieve bijwerking een
enorm lawaai dat maakte ik niet kon slapen.
Mijn schoonzoon had
me beloofd had hij een honderdduizendklapper onder mijn raam af zou
schieten als ik net in mijn eerste slaap zou zijn. Nu ik toch nog
wakker lag, zon ik alvast op wraak: Ik zou mijn wekker zetten op vijf
uur, er vanuit gaande dat hij dan in zijn eerste slaap was, dan zou
ik naar de kamer lopen en de cd van het Genemuider mannenkoor –
psalmen op hele noten met bovenstem – in de cd-speler doen en dan
aan op standje 'stof uit de boxen,' zodat hij lag te schudden in zijn
bed.
Gelukkig is het
mannenkoor dergelijk misbruik bespaard gebleven, mijn schoonzoon
heeft zich gedragen en zijn dreigementen niet uitgevoerd. Maar mijn
gedachten waren ondertussen weinig vredelievend geweest.
Verderop die dag,
op de nieuwjaarsreceptie van mijn familie, heb ik mijn goede
voornemen voor 2013 gelanceerd: Op zijn minst vijftien kilo aankomen.
Ik schepte mijn bord nog
eens vol met alle heerlijkheden die mijn zus voor ons had gemaakt.
Over zelfbeheersing gesproken...
Op die eerste dag van 2013 ontdekte ik dat ik mijn oude zelf had meegenomen het nieuwe jaar in.
Daarom wens ik mezelf ook maar liefde, blijdschap, vrede, geduld,
vriendelijkheid, goedheid, trouw, tederheid en zelfbeheersing. Dat
het oude maar nieuw mag worden. En dat u er op zijn tijd de vruchten
van mag plukken.
