Wat neem je mee als je gaat verhuizen?
Die vraag speelt me al een tijdje door het hoofd. Niet dat ik ga
verhuizen hoor. Gelukkig niet. Ik hoop dat we nog heel lang in ons
mooie huisje kunnen blijven wonen. De onderliggende vraag is dan ook: Wat is nou echt belangrijk voor mij?
Mijn dochter is onlangs een paar keer
verhuisd. De eerste keer naar Nigeria. Ze ging erna toe met
vijfendertig dozen aan huisraad. Leuk detail was dat in twee van die
dozen fleece-dekens zaten. In Nigeria... Daar hebben we smakelijk om
gelachen. Maar ze gebruikte de dekens om de meubels te beschermen
tegen krassen van hondenpoten. Dan is het weer zo gek nog niet.
Daarna verhuisde ze weer terug en had
ze het aantal dozen teruggebracht tot achtentwintig. Het zal wel niet
de laatste verhuizing zijn. En waarschijnlijk hoe vaker ze verhuisd,
hoe minder dozen ze meeneemt.
Mijn moeder is pas ook verhuisd. Een
trieste verhuizing. Omdat mijn ouders niet meer in staat zijn om voor
elkaar te zorgen, moest mijn moeder opgenomen worden in een
verzorgingstehuis. We hebben geprobeerd om mijn moeder zo goed
mogelijk voor te bereiden op haar verhuizing. Toen de dag aanbrak
vertelde ik haar nog een keer dat ze ging verhuizen en vroeg haar wat
ze mee wilde nemen. Ze pakte een foto van haar ouders, haar
poëziealbum, haar breiwerkje en een hond die, als je in zijn poot
knijpt, gaat dansen en 'Merry Christmas' zingt.
Die verhuizingen brengen mij dus naar
de vraag wat ik mee zal nemen als ik eens ga verhuizen. Het doet me
nadenken over het feit dat je veel meer spullen hebt dan nodig is.
Dat je ook spullen hebt waarvan je niet eens meer wist dát je ze
had. En dan kom ik dus op de vraag van het begin. Wat is nou echt belangrijk voor mij?
Als ik erover nadenk wat mijn moeder
koos om mee te nemen, zie ik daar iets moois in. Want wat neemt ze
nou eigenlijk mee: Mooie herinneringen, iets om verveling tegen te
gaan en iets waar ze vrolijk van wordt. Het zou zomaar mijn keus
geweest kunnen zijn.
Mijn vader staat ook voor een
verhuizing. Zo noemde de dominee zijn situatie. Hij zal binnenkort –
naar de mens gesproken – zijn aardse lichaam verlaten en zijn
intrek nemen in de Hemel. Hij hoeft niets in te pakken. Alles wat
belangrijk is, gaat vanzelf mee: De wetenschap dat hij een kind van
God is. Dat is wat overblijft als al het ander wegvalt. Dat geeft hem
kracht om alles wat komen gaat rustig onder ogen te zien.
En dan is het de rustgevende wetenschap
van mijn vader die mij doet beseffen wat echt belangrijk is. Wat wil
ik die graag meeverhuizen. Van de ene dag in de andere. Elke dag weer
inpakken in mijn verhuisdoos. Naast alles wat er verder voor die dag
in zit.
Wij hebben een mooi huisje. Alles is al
gelijkvloers. Ik hoop dat ik voor de rest van mijn leven in dat
huisje kan blijven wonen. Ik hoop dat ik nog maar één keer hoef te
verhuizen. En ik hoop dat ik elke dag weer de juiste dingen inpak
voor dié verhuizing.
