Veel goed

Alles goed? Als iemand dat aan mij vraagt, heb je alle kans dat ik antwoord: ‘Alles is veel, maar er is veel goed!’ Het antwoord van mijn zus is vaak: ‘Nee, twee fout!’ Toen ik dit aan mijn oom vertelde, moest hij lachen en vervolgens was zijn conclusie: ‘Nou, dan heb je nog een acht en dat is best goed.’ En zo is het! Als je je leven het cijfer acht kunt geven, heb je niet al te veel te klagen.

Waarom ik dit allemaal vertel? Omdat u nog een update tegoed hebt! Ik zou nog vertellen hoe het met de bonen afgelopen is. Nogal kleurig. De bonen in de kelder werden geel, die buiten stonden werden bruin. De bonen in potten, die dus naar binnen konden toen het ging vriezen, bleven welliswaar groen, maar er kwamen maar weinig bonen aan. Het enige voordeel aan dit experiment is dat ik volgend jaar eerder ga beginnen omdat bonen in potten op zich best een goed idee is. Je kunt ze dan makkelijker beschermen tegen nachtvorst. Verder is dit experiment mislukt. Eén fout.

Met één van de Turkse tortels is het ook niet goed afgelopen. Hij is opgegeten door een sperwer. Mijn schoonzoon, die net aan kwam rijden, zag het gebeuren. De sperwer schrok en liet de duif vallen op onze oprit. Maar het beestje was al dood. ‘Wil je hem nog begraven,’ vroeg mijn dochter. ‘Nee,’ zei ik, ‘misschien komt die sperwer hem wel weer halen en dan is hij tenminste niet voor niets dood gegaan.’ De volgende dag was hij weg. Zo is de natuur. Eten en gegeten worden. Een keer slikken en weer doorgaan. Weer één fout.

Twee fout dus. Maar ook zo ontzettend veel goed. Zo mocht ik in de afgelopen periode weer oma worden van een heel mooi meisje. Een hoogtepunt. En verder krijgt het leven van alle dag van mij best een acht. Niet alles is goed, maar wel heel veel. 

Ooit zal alles goed zijn. Maar nu nog niet. Nu ben ik tevreden met ‘veel goed’. En dat wens ik jullie ook toe voor het komende jaar: Dat er maar heel veel goeds mag zijn in jullie levens!

Ariëlle

Ariëlle

Mooi klein meisje met je stoere naam,

al niet meer weg te denken uit ons bestaan.

Elke keer is het weer heel bijzonder

getuige te zijn van zo'n groot wonder.

Mooi mensje, aan het begin van je levenslot,

wees sterk als een leeuwin, verbonden met God.

Ariëlle is geboren op 1 november 

Herder

Herder

De Heer is mijn Herder, ik weet alleen niet meer hoe.

Ik ben verdwaald in verwarring en ik doe

geen poging meer om te begrijpen wat ik zing.

Het is alleen nog maar een herinnering.

*

Ook al weet je niet meer van Zijn bestaan,

Hij blijft je leiden, daar kun je van op aan.

De Heer is je Herder, ook in het donkere dal

zoekt Hij je op en brengt je veilig naar de stal.

Ingrijpen

Ingrijpen in de natuur is meestal niet zo verstandig. De natuur heeft haar eigen ritme en regels en de mens kan dat zomaar verstoren en in de war brengen. Maar toen ik twee Turkse tortels zag stuntelen met hun nest, kon ik het toch niet laten om in te grijpen.

De tortels probeerden namelijk een nest te bouwen bovenop een vogelhuisje. De ene vogel bracht een takje, de andere begon ermee te schikken en schuiven en het takje viel op de grond. De bovenkant van het huisje was veel te glad. Het zou nooit lukken op deze manier.

Mijn schoonzoon en ik konden het op den duur niet langer aanzien. We pakten een stuk gaas en een ladder uit de schuur. Mijn schoonzoon klom naar het vogelhuisje en spande het gaas over de bovenkant. De takjes, die op de grond lagen en stak hij hier en daar vast in het gaas. Nu hadden ze in ieder geval een begin.

Het werkte! De tortels bouwden het nest af en begonnen te broeden. Daarna begon ik me zorgen te maken. Wat nou als er kleine vogeltjes kwamen en ze naar beneden zouden vallen? Dan had ik vast spijt van m'n ingrijpen. Met angst en beven wachtte ik af.

Op 11 september zag ik het eerste piepkleine duifje. Een dag later zag ik dat het er twee waren. Ik had geen rustig ogenblik meer. Een stuk ondertapijt werd onder het nest gelegd.  Als ze dan vielen, kwamen ze tenminste niet zo hard terecht.

Op 16 september gingen we op vakantie. Ik vond het jammer dat ik de duifjes nu niet meer kon volgen. Mijn schoonzoon kreeg de opdracht om goed voor hen te zorgen en af en toe een foto te maken. Dat heeft hij gedaan.

Toen we terugkwamen waren het al echte duifjes en op 27 september vloog de eerste uit. Het ene moment zaten ze nog met z'n tweeën op het nest, het volgende was het er nog maar één. Het moment van uitvliegen heb ik gemist, dus ik heb eerst overal onder het nest gezocht of hij toch niet te pletter was gevallen. Even later zag ik hem op de deur zitten. 

De tweede duif zat een dag eenzaam op het nest en besloot toen dat hij ook kon vliegen. Dat kon hij gelukkig.

Nu zitten er dus vier Turkse tortels in onze tuin. Twee grote en twee kleine. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. Ondanks maar óók dankzij ons ingrijpen.

Vreemd

Het was altijd al een beetje vreemd in onze tuin. Want, zeg nu zelf, wie heeft er nou kippen in de voortuin? Maar ze bezorgen menig voorbijganger, zowel kind als volwassene, een boel plezier, dus ze mogen blijven.

En wat te denken van boontjes en courgettes in de siertuin? Ook best wel vreemd toch? Maar wel lekker.

Het kan nog veel vreemder. Onlangs heb ik binnen wintersla en boerenkool gezaaid. Toen de plantjes opkwamen konden ze natuurlijk niet binnen blijven. Naar buiten dus, maar om te voorkomen dat slakken mijn plantjes opeten, dek ik ze elke avond onder.

Nu ben ik bezig met een nieuw experiment. Ik heb boontjes gepoot, terwijl het al lang geen tijd meer is om boontjes te poten. Ook eerst maar weer binnen. Het gaat geweldig goed. De bonen razen de grond uit. Ik durf zelfs te zeggen dat het beter gaat dan in het voorjaar. Ik heb alleen niet op een hittegolf gerekend. Wat nu?

Een aantal boontjes heb ik toch maar buiten in de volle grond gezet. Ze worden wel, net als de boerenkool en sla, elke avond ondergedekt, maar overdag staan ze in de brandende zon. Zullen ze het redden?

De meeste boontjes heb ik in twee grote bloembakken gezet. Die worden heen en weer gesleept zodat ze in de schaduw staan. En ’s avonds gaat er een bloempot overheen. Ook al weer ter bescherming tegen de slakken. Mocht de tijd aanbreken van de nachtvorst, kunnen ze ook makkelijk weer naar binnen.

Ook hier kan het nog vreemder want ik heb ook boontjes in de kelder gezet. Ik ben zeer benieuwd of ik op die manier de groei een poosje kan tegenhouden.  Afwachten maar. Ik hou jullie op de hoogte.

Ondertussen heb ik ook een remedie gevonden tegen het hardnekkige onkruid zevenblad: opeten! Ik vond een recept voor zevenbladpesto. Volgens mijn man moet pesto toch echt met basilicum, daarom maakte hij van het zevenblad een lekkere soep.

Ik vertelde diverse mensen over mijn nieuwe soep. Met de mededeling dat ze het recept kunnen krijgen en zevenblad in onze tuin mogen plukken zoveel ze willen. Er is nog niemand geweest. Kijk, dat vind IK nou vreemd J