Planning

Heb je ook wel eens van die dagen, dat je aan het eind niet hebt gedaan wat je had willen doen. En in plaats daarvan allerlei andere – al dan niet nuttige – dingen hebt gedaan. Ik heb regelmatig van die dagen. Voor woensdagmiddag was een bolchrysant van dooie bloemen ontdoen het enige dat ik gepland had. Ik zou visite krijgen en die chrysant was nog net een leuk klein klusje om voor die tijd te doen.

De visite sms'te af. Wat zou ik nu eens met deze middag gaan doen?

Voor mijn buurman had ik de laatste tijd een aantal dingen op marktplaats gezet. De verkoop verliep zo goed, ik kreeg er zoveel lol in, dat ik besloot om zelf ook allerlei spullen via marktplaats op te ruimen. Mijn huis en schuur worden op die manier leger, mijn portemonnee voller.

Ik besluit om deze middag de zolder van de schuur op te klimmen en een foto te maken van onze oude tafel en daarna eens te kijken wat er allemaal nog meer verkoopbaar is.

Omdat ik mezelf ken en weet dat zulke acties, qua tijd, helemaal uit de hand kunnen lopen, besluit ik eerst mijn avondeten voor te bereiden. Ik snij de prei voor de ovenschotel en wil de afval in het prullenbakje gooien. Maar die prullenbak is al dagen vol en nu kan er echt niks meer in gepropt worden. Ik loop naar buiten naar het compostvat om de prullenbak te legen. Ook het vat zit vol. Ik doe de klep onderaan open om te kijken of het afval al compost is geworden. Warempel, er zit al hele mooie compost onderin het vat.

Ik pak een kruiwagen, schep een gedeelte van de compost onder uit het vat en breng het naar mijn moestuintje. Maar dat tuintje is nog niet onkruidvrij. Dus pak ik een greep en ga het onkruid te lijf. Mijn lijf zegt na een tijdje dat ik daarmee moet stoppen. Maar ik moet nog een halve vierkante meter. Toch doorgegaan.

Daarna eerst een rustpauze ingelast. Ik lees op de mail dat mijn buurvrouw, die van mijn plannen om videobanden op marktplaats te zetten op de hoogte is, graag de banden wil komen bekijken. Voordat ze komt maak ik gauw de ovenschotel verder af, want ik had alleen nog maar prei gesneden. Als alles klaar is, begin ik vast de kast met video's te ontruimen. Alle originele banden op de tafel, alle overige banden, waar we ooit zelf films op hadden gezet, in een vuilniszak. Op de leeggekomen plek in de kast gaat de duplo voor mijn kleinzoon.

Als mijn buurvrouw, samen met haar dochter, zestien banden uitzoekt ben ik blij. Ik geef ze de vuilniszak met alle andere banden cadeau. Ze besluiten om diezelfde avond nog een filmavond te organiseren. Iedereen blij. De rest van de video's zet ik op de foto en daarna op marktplaats.

Ik bedenk ondertussen dat ik het compostvat nog wel verder uitgeschept wil hebben en als mijn man thuiskomt krijgt hij dat, naast de ovenschotel, als verzoek op zijn bord.

Mijn man wil daar wel een uurtje aan spenderen. De compost wordt netjes over mijn tuintje verspreid. Hij doet er stukken karton overheen, zodat er geen onkruid gaat groeien en daarna gooien we er klinkers op zodat de boel niet wegwaait. Weer klaar. Als ik bij het compostvat de stoep aanveeg, zie ik dat de buren Shrek aan het kijken zijn.

Mijn bolchrysant heeft nog steeds dooie bloemen, ik ben niet op de zolder geweest, maar ik heb toch een zeer voldaan gevoel over deze dag. Mijn tuintje is winterklaar. De kast met video's is opgeruimd. Ik heb ongepland en zonder marktplaats, mijn eerste verkoopgeld binnen. En morgen is er weer een dag.  

Rijk

Misschien word ik wel rijk! Ik heb namelijk een lot gekregen. Bij Sandd – het op één na grootste postbedrijf van Nederland – hebben we ons allemaal het apezuur gelopen en gefietst om alle enveloppen van de miljoenenjacht rond te brengen. Als dank kregen we een lot. Dus nu kan ik in november zomaar miljonair worden.

En sinds dinsdag hou ik me al bezig met de vraag: Stel nou dat ik een miljoen win, wat ga ik er dan mee doen? Het staat buiten kijf dat ik een gedeelte zou weggeven aan goede doelen. Mijn dochter vertelde me net over een onderzoek – waarschijnlijk in Amerika – van drie groepen mensen, die allemaal 3 dollar kregen. De eerste groep kreeg de keus: ze mochten het geld zelf besteden of aan een goed doel geven. De tweede groep werd verplicht om iets voor zichzelf te kopen. De derde groep moest het geld doneren aan een goed doel. Uit het onderzoek bleek onder andere dat de mensen die een keus hadden, er minder gelukkig mee waren als ze het geld aan zichzelf besteed hadden, dan de mensen die geen keus hadden. Het schuldgevoel speelde hen parten. Dat zou ik ook hebben. Als ik in één klap rijk zou worden en mijn geld niet zou delen met de armen, zou ik me daar niet gelukkig onder voelen.

Nu hoor ik mijn schoonzoon al zeggen: 'Dat is goed, moeder, geef het geld maar aan de armen.' En ik zie hem zijn armen omhoog houden en zeggen: 'Geef maar aan mijn linker- en mijn rechterarm.' En natuurlijk, hij heeft gelijk, ook mijn kinderen zouden moeten delen in mijn rijkdom. Ik twijfel er alleen aan of ik niet de neiging zou hebben om me met hun besteding van het geld te bemoeien. Stel nou dat ze een sabbatical opnemen en een wereldreis gaan maken, terwijl ik het veel verstandiger vind om bijvoorbeeld een huis te kopen. Op die manier kan het gegeven geld mij wel eens als een boemerang op mijn nek gaan zitten.

En ondertussen heb ik nog steeds niet bedacht wat ik er zelf mee zou willen doen. Een nieuw huis? Welnee, waarom? We hebben al een prachtig huis, zeker nu we er ook nog een zonnekamer bij hebben. Een verre reis? Alsjeblieft niet! Dat is niet besteed aan iemand die de laatste dag van de vakantie altijd de mooiste vindt. Alhoewel de laatste vakanties bij de Moezel wel erg leuk waren.

En opeens weet ik het! Ik ga een vakantiehuis aan de Moezel kopen. Een groot huis waarin iedereen welkom is. Dat is het! Ik ben blij dat ik er uit ben. Nu alleen nog even winnen.

Misschien word ik wel rijk. Maar dan nog zijn alle belangrijke dingen in het leven onbetaalbaar.

En tegelijk gratis.

Als ik denk aan de liefde van- en voor man en kinderen, familie en vrienden.

Als ik denk aan die superkleinzoon van ons.

Aan de natuur, die in alle seizoenen weer even prachtig is.

Aan gezondheid.

Aan geloof.

Als ik denk aan alle kleine en grote zegeningen, elke dag weer, dan kan ik maar één conclusie trekken:

WAT BEN IK RIJK!