Dag

Het is een heerlijke dag! Het weer is niet zo beroerd als ze voorspeld hadden. Dus zijn we lekker bezig in de tuin. Mijn eerste boontjes zijn vandaag geoogst. Dat er maar velen mogen volgen.
In mijn kas hangen de eerste tomaten, paprika's en Spaanse pepers rood te worden. Heerlijk.

Mijn kleinzoon, die normaal gesproken nog lekker in de buik van zijn moeder had gezeten, is alweer 3 weken en 1 dag. Een superlief kereltje waar iedereen erg van geniet. Maandag mag ik weer!

Gisteren was ook een heerlijke dag. Mijn gewicht is met anderhalve kilo gedaald en mijn BMI en vetgehalte waren allebei ook 0,6 lager dan een maand geleden. Dat ik nog steeds een 7 krijg maakt niet uit, ik ben op de goeie weg. Elke dag trainen werpt toch zijn vruchten af. Dus blijf ik volhouden!

Vandaag bestaat mijn blog één jaar. Iemand vond het tijd worden dat ik iets met mijn geschrijf ging doen. Dat heb ik nu dus een jaar lang gedaan. Ik ben wel benieuwd hoeveel mensen het na een jaar nog steeds leuk vinden om te lezen. Maar zolang ik er zelf nog lol aan heb om te schrijven, maakt het eigenlijk niet uit.

Nu neem ik een korte pauze. Even vakantie in eigen tuin. Fijne vakantie allemaal. Hopelijk tot ziens in augustus. Dag!

Omleiding

Tegenwoordig rijd ik vaak van het oosten van het land naar het westen. Meestal zit ik rustig op de bijrijdersstoel. Maar laatst ben ik voor het eerst helemaal alleen naar het wilde westen gereden. Als oma durf je opeens alles!
Het valt me op dat er overal aan de weg wordt gewerkt. Als het straks klaar is, staan we natuurlijk nooit meer in de file. Maar voor het zover is....
Op de files na ging alles goed. Behalve het laatste stukje. 'Omleiding' stond er op een groot geel bord. Ik raakte lichtelijk in paniek. Ik vertrouw er namelijk nooit op dat de bordjes die ik dan moet volgen me op de goeie plek brengen. Als ik er al niet één mis.
En ja hoor! Ik kwam midden op een industrieterrein uit! Inderdaad een bordje gemist. Omdat ik het richtingsgevoel heb van een dooie lokeend, belde ik gelijk mijn schoonzoon maar. En die heeft me netjes naar een weg gepraat die ik kende.

Toch wel trots op mezelf kwam ik bij mijn dochter aan. In de vijfendertigste week van de zwangerschap werd bij haar een aangeboren hartafwijking geconstateerd *. Grote schrik. Spannende uren volgden. Het bleek dat haar aorta sterk vernauwd is of helemaal stopt. Haar lichaam heeft dat zelf opgelost door allerlei omleidingen te maken. Door de toenemende druk van de zwangerschap is er waarschijnlijk in één van deze omleidingen een bloeding ontstaan. Het kindje werd diezelfde dag nog gehaald door middel van een keizersnee. En nadat de druk van de ketel was, herstelde het lichaam zichzelf weer.
Iemand zei tegen mij: 'Je moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als je dochter een gewone bevalling had meegemaakt.' Het rare is dat ik daar wel vaak aan denk. In blijde verwondering dat dat niet is gebeurd. Ik geloof dat alles in dit leven geleid wordt door onze machtige Maker. Hij heeft het nu zo gemaakt dat ik niet alleen een prachtige kleinzoon heb, maar ook opnieuw mijn dochter. Want zo voelde dat voor mij. Op haar geboortekaartje stonden de eerste regels uit psalm 68:8. 'Gelooft zij God met diep ontzag, Hij overlaadt ons dag aan dag, met al zijn gunstbewijzen.' De laatste tijd moet ik vaak denken aan de laatste regels van diezelfde psalm: 'Hij kan en wil en zal in nood, zelfs bij het naad'ren van de dood, volkomen uitkomst geven.'

Twee soorten omleidingen. De eerste is echt niet leuk. Ik begin al te zuchten als ik de gele borden zie.
De omleidingen in het lichaam van mijn dochter hebben ervoor gezorgd dat alle organen en ledematen toch van bloed werden voorzien. Op die manier werd een fout in het lichaam wonderlijk herstelt.

Een omleiding! Niet leuk maar wel nodig! Soms wordt er ook aan jouw levensweg gewerkt. Een omleiding is dan het gevolg.
Je hebt een leuke baan maar opeens wordt je werkloos. Of je was altijd kerngezond maar dan wordt je zomaar ineens doodziek. Of je hebt een fijn huwelijk maar opeens maakt de dood daar een einde aan. Of..... vul zelf maar in!
'Omleiding! Deze weg is voor je afgesloten, volg de borden voor een nieuwe route!'
De nieuwe route kan je in paniek brengen. Waar kom ik nu weer terecht? Wat komt er van mij terecht?
En de borden voor de nieuwe route zijn ook niet altijd duidelijk.
Maar als je de weg eens helemaal kwijt bent en totaal niet meer weet wat je moet doen of waar je naar toe moet, neem dan contact op met Degene die de weg voor je heeft uitgestippeld. Van de wieg tot het graf. Die tegen je gezegd heeft: 'Volg Mij maar, ik weet de weg, ga maar achter mij aan. Ik beloof je geen kalme reis, maar wel een behouden Thuiskomst.'

*Lees hierover meer op http://rhapsody-design.blogspot.com/

Dwaas

Onze dominee heeft deze week, na zes jaar, afscheid genomen van onze gemeente om in Drachten zijn werkzaamheden voort te zetten.
Nu vind ik dat mensen zich in zo'n week altijd wat dwaas gedragen. Meestal worden dan diverse veren in niet nader te noemen plaats gestoken. Daar heb ik altijd een beetje moeite mee. Maar staat u me toe dat ik een keer meedoe met deze dwaasheid. Eén veertje maar.
Onze dominee heeft namelijk de gave dat hij verschrikkelijk boeiend kan preken. Ik was het niet altijd met hem eens en soms zat ik met kromgetrokken oren in de kerk, maar boeiend was het altijd wel.
Laatst vond ik een preekverslag uit 2008, verweven met wat eigen gedachten, terug op mijn computer. Die wil ik vandaag graag met jullie delen:

29-06-08 De Barmhartige Samaritaan.

Een man ging op weg van Jeruzalem naar Jericho. Stom natuurlijk dat hij alleen ging! De dwaas! Iedereen wist dat deze weg levensgevaarlijk was. Je zou kunnen zeggen dat er een negatief reisadvies voor was afgegeven. Niet echt slim dus om deze weg te nemen. Wat je kon verwachten, gebeurde dan ook: Hij werd overvallen door rovers en bleef halfdood liggen.
Een priester en een leviet die er langs kwamen, gingen aan de andere kant voorbij. Ze kenden namelijk de wet en die verbood hun iemand die dood was aan te raken en het zag er naar uit dat deze man al dood was.
Een Samaritaan die langs kwam stopte: Hij had een andere wet, die van de Liefde! Hij verzorgde de man, leverde hem af bij een herberg en vroeg de herbergier de verzorging over te nemen en was bereid te betalen, wat het ook kostte of nog ging kosten.

De grote vraag is: Wie ben jij in dit verhaal?

Jaren heb ik in preken gehoord dat we vooral niet de priester of de leviet moesten zijn, met hun eigen beeld van God en hun eigenwillige godsdienst. Mensen die denken dat, als ze zich maar aan de wet houden, ze dan hun eigen zaligheid wel kunnen verdienen.
En natuurlijk al helemaal niet de rovers! Nee, wij moesten er naar streven dat we barmhartige Samaritanen worden.

Vandaag hoorde ik dat ik 'de man op de grond' ben. Door eigen dwaasheid daar terecht gekomen! En dat Jezus de 'barmhartige Samaritaan' is. Hij is afgedaald om mij te redden, liet me niet liggen omdat het mijn eigen schuld was, maar heeft de schuld, en ook alle schuld die nog komt, voor mij betaald!

Wat Jezus nu graag wil is, dat ik word zoals Hij! Dat zegt Hij nadat Hij dit verhaal vertelt heeft (Lucas 10:25-37): Doet u dan voortaan net zo!
Niet om zodoende 'deel te krijgen aan het eeuwige leven,' want dat kan niemand verdienen. Dat hoeft ook niet want daarvoor kwam onze 'Barmhartige Samaritaan'. Nee, we moeten worden zoals Hij uit dankbaarheid! Als we zelf 'opgeraapt' zijn en ervaren hoe fijn dat is, dan kunnen we nooit meer de andere kant opkijken. Dan gaan we blij aan het werk in een wereld vol nood!

Ik wens de gemeente in Drachten veel luisterplezier. En maakt u zich geen zorgen om uw oren. Die trekken vanzelf wel weer recht!