woensdag 26 oktober 2016

Herder


Herder

De Heer is mijn Herder, ik weet alleen niet meer hoe.
Ik ben verdwaald in verwarring en ik doe
geen poging meer om te begrijpen wat ik zing.
Het is alleen nog maar een herinnering.

*

Ook al weet je niet meer van Zijn bestaan,
Hij blijft je leiden, daar kun je van op aan.
De Heer is je Herder, ook in het donkere dal
zoekt Hij je op en brengt je veilig naar de stal.





donderdag 6 oktober 2016

Ingrijpen

Ingrijpen in de natuur is meestal niet zo verstandig. De natuur heeft haar eigen ritme en regels en de mens kan dat zomaar verstoren en in de war brengen. Maar toen ik twee Turkse tortels zag stuntelen met hun nest, kon ik het toch niet laten om in te grijpen.

De tortels probeerden namelijk een nest te bouwen bovenop een vogelhuisje. De ene vogel bracht een takje, de andere begon ermee te schikken en schuiven en het takje viel op de grond. De bovenkant van het huisje was veel te glad. Het zou nooit lukken op deze manier.

Mijn schoonzoon en ik konden het op den duur niet langer aanzien. We pakten een stuk gaas en een ladder uit de schuur. Mijn schoonzoon klom naar het vogelhuisje en spande het gaas over de bovenkant. De takjes, die op de grond lagen en stak hij hier en daar vast in het gaas. Nu hadden ze in ieder geval een begin.

Het werkte! De tortels bouwden het nest af en begonnen te broeden. Daarna begon ik me zorgen te maken. Wat nou als er kleine vogeltjes kwamen en ze naar beneden zouden vallen? Dan had ik vast spijt van m'n ingrijpen. Met angst en beven wachtte ik af.

Op 11 september zag ik het eerste piepkleine duifje. Een dag later zag ik dat het er twee waren. Ik had geen rustig ogenblik meer. Een stuk ondertapijt werd onder het nest gelegd.  Als ze dan vielen, kwamen ze tenminste niet zo hard terecht.

Op 16 september gingen we op vakantie. Ik vond het jammer dat ik de duifjes nu niet meer kon volgen. Mijn schoonzoon kreeg de opdracht om goed voor hen te zorgen en af en toe een foto te maken. Dat heeft hij gedaan.

Toen we terugkwamen waren het al echte duifjes en op 27 september vloog de eerste uit. Het ene moment zaten ze nog met z'n tweeën op het nest, het volgende was het er nog maar één. Het moment van uitvliegen heb ik gemist, dus ik heb eerst overal onder het nest gezocht of hij toch niet te pletter was gevallen. Even later zag ik hem op de deur zitten. 

De tweede duif zat een dag eenzaam op het nest en besloot toen dat hij ook kon vliegen. Dat kon hij gelukkig.


Nu zitten er dus vier Turkse tortels in onze tuin. Twee grote en twee kleine. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. Ondanks maar óók dankzij ons ingrijpen.