Dit is Ingel. De nieuwe puppy van mijn
dochter en schoonzoon. Maar - omdat ze bij ons in huis woont - ook een
beetje mijn puppy. Wat Ingel met boerenkool te maken heeft zal ik u
zo uit de doeken doen. Eerst wil ik u graag vertellen waarom ik
vorige week, op een zomerse dag, een winterse groente stond in te
vriezen.
Vorig jaar hebben we voor het eerst
boerenkool gezaaid. Het lukte niet echt, het bleven maar
mini-plantjes. Waarschijnlijk veel te laat gezaaid. 'Dat overkomt me
niet weer,' dacht ik. Dus dit jaar deed ik wat op het pakje stond. Ik
zaaide in mei om in oktober te oogsten. Ik strooide kwistig met het
zaad met de gedachte dat, als de helft op zou komen, ik een leuk
aantal plantjes zou hebben. Uiteindelijk kwamen er zevenenvijftig
plantjes op. Meer dan genoeg zou je denken.
Maar dat was nog niet alles. Twee
winters terug kreeg ik paarse boerenkoolplantjes van mijn schoonzoon.
De opbrengst was goed en ondanks de kleur hebben we er lekker van
gegeten. De laatste keer dat ik oogstte, sneed ik de plantjes net
boven de grond af. De rest zou ik er nog wel een keer uithalen. Niet
dus.
Tot mijn grote verbazing begonnen de
stompjes in de lente weer uit te lopen. Er kwamen prachtige gele
bloemetjes in. Ze mochten blijven tot ze uitgebloeid waren, daarna
verdwenen de planten in het compostvat. De inhoud van dat vat heb ik
in het najaar over mijn moestuintje uitgespreid. En daar kwamen toen
dit voorjaar overal spontaan paarse boerenkoolplantjes op. Daarom
stond ik dus vorige week met dat mooie weer al boerenkool in te
vriezen.
De zevenenvijftig gewone plantjes was
al veel, maar nu ik ook nog zomaar weer paarse boerenkool kreeg werd
het teveel. Weggeven is dan de beste optie. Ik vroeg mijn zwager of
hij nog belang had bij boerenkoolplanten. Jawel, hij wilde wel tien
planten met worst en tien planten zonder. Dus kocht ik een blik
knakworst en leverde de plantjes af met en zonder worst.
En nu kom ik weer bij Ingel. Die zit
elke keer net naast de boerenkool in de moestuin gaten te graven. Op
deze foto heeft ze daarvoor straf. Maar zie haar nu onschuldig
kijken. Net of ze zeggen wil: 'Ja maar, ik heb je horen zeggen dat er
worst bij boerenkool hoort. Dus zit de worst vast verstopt in de
grond. Ik wil ze alleen maar vast voor je opgraven. Raar hoor dat ik
daar straf voor krijg.'
Wat het allemaal nog zal worden met de
boerenkool is afwachten. De plantjes zijn ook al ontdekt door
slakken. Maar in ieder geval zit de eerste oogst in de vriezer. Want
hoe gek ik ook ben op boerenkool, ik ga het toch echt niet in de
zomer eten.
