Preek

Hè hè, eindelijk! Ik zit weer achter mijn eigen laptop! Een hele week lang deed hij namelijk niet waar hij voor gemaakt was. Dat lag niet aan mijn laptop, die had alles in zich wat een goede laptop nodig had. Nee, het lag aan de voeding. Die was stuk.
En als mensen geen voeding krijgen worden ze alsmaar zwakker en zwakker. Zo ook mijn laptop. Op een gegeven moment deed hij helemaal niks meer.
Ik was aangewezen op een andere computer met een toetsenbord uit de vorige eeuw. Sommige toetsen zaten ook nog eens vast omdat er een of ander kleverig iets tussen zat. Niet echt prettig werken dus.

Mijn buurman kwam vorige week ook nog langs. Sinds zijn schrijfmachine kapot is, typ ik zijn preken uit. 'Ik heb weer een laatste preek gemaakt,' zei hij lachend. Ik lachte met hem mee omdat ik al heel vaak een 'laatste' preek voor hem heb uitgetypt. 'Zo'n oude knar hoort niet meer te preken,' vindt hij zelf. Ik vind dat, zolang een 'oude knar' nog iets zinnigs te zeggen heeft, hij mooi door moet gaan met preken. En om te voorkomen dat dit echt zijn laatste preek wordt, vroeg ik hem een preek te maken over de vijf wijze en de vijf dwaze meisjes. Dat verhaal heb ik namelijk nooit gesnapt. Hij beloofde erover na te denken.

Het verhaal over de meisjes is te lezen in de Bijbel in Mattheus 25. Voor mensen die het verhaal niet kennen een korte samenvatting:
Tien meisjes wachten samen met de bruid op de bruidegom. Die laat lang op zich wachten. Ze hebben alle tien een lampje, gevuld met olie. En ze krijgen alle tien slaap. Als eindelijk de bruidegom eraan komt schrikken ze wakker. Hun lampjes zijn bijna uit. Vijf meisjes zijn wijs geweest en hebben extra olie. De andere vijf niet. Omdat de wijze meisjes bang zijn dat er voor henzelf niet genoeg over blijft, willen ze de olie niet delen. 'Ga zelf maar gauw olie kopen' zeggen ze tegen de dwaze meisjes. Dat doen ze, met als gevolg dat ze te laat zijn voor de bruiloft en er niet meer in mogen.

Een ouderwets verhaal in deze hightech-tijd? Misschien wel! Daarom besloot ik het verhaal aan te passen.

Drie vriendinnen, Joyce, Noa en Maud hebben alleen contact met elkaar via msn. Korte berichten via de computer. Joyce schreef: 'Je raad nooit wat er is gebeurd! Brian heeft me ten huwelijk gevraagd. IK GA TROUWEN! Nader bericht volgt!'
Noa reageert heel enthousiast met felicitaties. Maud heeft het bericht gezien, maar daarna viel de computer uit. Als de computer het weer doet stuurt ze Noa een berichtje: 'Heb ik nou goed gelezen dat Joyce gaat trouwen?' Mijn computer viel uit. Vast een slecht contactje in de voeding.'
Noa stuurde terug: 'Ja, gaaf hè! Je moet de berichtjes goed in de gaten houden hoor. Zorg dat je een nieuwe voeding krijgt! Die kun je gratis halen bij de Biblia Markt.'
Maar Maud schuift het op de lange baan. Ze is veel te druk met haar eigen leven. 'Je moet een bruiloft tegenwoordig zo lang van te voren plannen, het zal nog wel even duren,' denkt ze.
Noa koopt alvast nieuwe kleren en denkt na over een passend cadeau. En ze leest trouw de berichtjes. Berichtjes die Maud niet meer krijgt omdat de voeding het nu definitief heeft begeven.
Het eind van het verhaaltje is dat Noa mee viert in de feestvreugde maar dat Maud nog steeds die voeding moet halen en dus alles mist.

Ach, ik moet maar geen dominee worden. Het verhaal rammelt aan alle kanten. Hopelijk komt de buurman met een betere preek.
Al schrijvend komt er een irritante vraag naar boven drijven: 'Snap ik het verhaal echt niet, of wil ik het niet snappen?' Daar moet ik nog eens goed over nadenken.