Zaterdag hebben we onze tuin winterklaar gemaakt. 'In de regen?' vraagt u zich misschien af. Ja, het regende, waaide hard en het was ontzettend koud. Maar voordat u medelijden met ons krijgt, zal ik u vertellen wat we hebben gedaan.
In het voorjaar ben ik lid geworden van Vogelbescherming Nederland. Ik had heel erg genoten van hun site www.beleefdelente.nl. Je kunt dan via een webcam meekijken in diverse nestkastjes van verschillende vogels. Heel leuk allemaal. Maar natuurlijk wordt er dan ook gevraagd of je lid wilt worden. En daar zeg je geen nee tegen. Als dank kreeg ik een voedersilo met een zak vogelvoer. Een leuk cadeau voor mij en voor de vogels.
In mijn tuin hebben vogels van diverse pluimage hun plekje weer gevonden. Bijna iedereen is welkom. Koolmeesjes, pimpelmeesjes, mussen, roodborstjes, spreeuwen, merels en vinken zijn vaste gasten. En omdat ik tegen discriminatie van buitenlanders ben, zijn er ook een paar Turkse tortels.
Waar ik wel een hekel aan heb zijn de oproerkraaiers. Vogels die te nadrukkelijk aanwezig zijn. Strak in het zwarte pak met hun grote snavel alsmaar open. Is het niet om te eten dan wel om te schreeuwen. Met hun air van 'wij zijn beter dan de rest' jagen ze alle andere vogels weg. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Wegwezen!
Een keer in de zoveel tijd brengt Vogelbescherming Nederland ook een digitale nieuwsbrief uit. Daarin stond de laatste keer een tip om je tuin winterklaar te maken: “Pak een mooi vogelboek, nestel u lekker in een gemakkelijke stoel en laat de natuur zijn gang gaan.”
Dat vond ik nog eens een goed advies! Eigenwijs als ik ben heb ik er alleen een kleine variatie op aangebracht. Toen het even niet regende ben ik naar buiten gegaan om de voedersilo op te hangen. Mijn man moest er aan te pas komen om takken te snoeien. Doordat hij ook nog een ingenieuze inkeeping in een tak maakte, blijft de silo nu mooi hangen. Ondertussen hing ik nog een paar mezenbolletjes aan het vogelhuisje. We waren net klaar toen het weer begon te regenen.
Toen het tussen twee buien door weer even droog was, ben ik naar buiten gegaan om foto's te maken. Verscholen onder een boom, met het toestel in aanslag, stond ik daar doodstil te staan in de hoop dat de vogels brutaal genoeg zouden zijn om te komen.
Ik moest lang wachten. Pas toen mijn armspieren protesteerden en mijn vingers gevoelloos waren geworden, toen de batterij van mijn fototoestel bijna leeg was, wilde meneer pimpelmees eindelijk op de foto.
Net op tijd want het begon weer hard te waaien en te regenen. Inmiddels was ik tot op het bot toe koud maar dat maakte niet uit want ik had mijn foto! Je moet goed zoeken naar het vogeltje maar hij staat erop! Binnengekomen heb ik de houtkachel aangemaakt en ben er met een beker warme chocolademelk voor gekropen. Een tuin winterklaar maken is echt wel zwaar werk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten