Parels

Mijn zus en zusje werken allebei bij Filadelphia. In een woonvorm voor mensen met een beperking. Maar ja, wie heeft nou geen beperking. Ik vraag me wel eens af wie er meer last heeft van beperkingen, deze mensen of de 'normale' mensen. En wie bepaalt eigenlijk wat normaal is?
Herman Finkers ging eens met zijn neef Hans op audiëntie bij de Paus. Misschien hebt u het gesprek gezien dat hij daarna had met Andries Knevel. Andries vroeg hem hoe hij zijn neef eigenlijk noemde. En hij bedoelde daarmee hoe hij de beperking aanduidde. Herman gaf aan dat hij dat lastig vond.
'Syndroom van Down? Als er één nooit down is dan is hij het wel. En verstandelijk gehandicapt? Wij worden juist gehandicapt door ons verstand! Ik noem hem gewoon Hans,' antwoordde hij.
En zo is het ook met de groep mensen die ik heb leren kennen. Stuk voor stuk prachtig uniek.

Drie jaar geleden ontmoette ik ze voor het eerst op een barbecue. Ik was nog maar net aanwezig toen één van de bewoners aan mijn zusje vroeg of ik wel helemaol zuuver was! Kijk, dat bedoel ik nou. Je ziet dat ik gelijk een klik had.
Maar dezelfde man heeft me daarna ernstig teleurgesteld. De groep ging dit voorjaar naar een concert van Elly en Rikkert en ik mocht ook mee. Wat was dat genieten! Mijn favoriete lied 'weet je dat je een parel bent' werd ook gezongen. Mijn buurmannen zongen uit volle borst mee. Ontroerend.
Na afloop hoorde ik van mijn zusje, dat de man, die zich afgevraagd had of ik wel helemaal zuiver was, een gastgezin zocht. 'Altijd goed,' zei ik en was verbaasd dat mijn zussen in de lach schoten. 'Ja maar, hij wil kerkhoven en kerken bezoeken,' zei mijn zusje. 'Geen probleem,' zei ik en weer schoten ze in de lach. Ik vermoedde dat er een addertje onder het gras zat. Afijn, de hele groep kwam bij ons een kopje koffie drinken en ik moest maar contact proberen te leggen. Dat deed ik en hij vertelde me inderdaad dat hij een gastgezin zocht. Wilde eens bij iemand op de koffie, gezellig praten. Ik zei tegen hem dat hij dan wel bij ons mocht komen. Helaas! Dat ging niet door. De persoon die hij zocht moest jong en blond zijn! Tja, oud en grijs komt eerder bij mij. Ongeschikt!

Afgelopen zaterdag hadden we weer een barbecue. Weer of geen weer, mijn zwager staat dan in zijn korte broek vlees te bakken. En wij eten en drinken en zijn vrolijk. Als het meeste eten op is, gaat de discobal aan. Van de oude platenspeler wordt het stof geblazen en mijn neef wordt aangesteld als DJ. Van Simon en Garfunkel, via kleuterliedjes, komen we bij André Hazes en zijn naamgenoot van Duin. De stemming wordt steeds beter. Vooral als er ook nog een microfoon wordt aangesloten.
Maar na het toetje is het feestje helaas weer afgelopen en wordt iedereen in de bus geholpen. Mijn ene zwager roept nog; 'doe Tiny niet in de bus,' maar mijn zus heeft me al bij de arm en helpt me er in. Daar zit ik dan als verstekeling in de bus! Maar helaas, mijn andere zwager, die chauffeert, heeft het door en na een rondje van de zaak sta ik weer bij mijn zus op de stoep.
Dan toch maar weer 'normaal' proberen te doen. Proberen te leven met mijn beperking zonder de steun van deze groep. Proberen me verstandig door het leven heen te slaan. Maar wel in de wetenschap dat óók ik een parel ben.