Mijn buurman is 81 jaar en hij is de grappigste man in de buurt.
Afgelopen donderdag kreeg ik een telefoontje of ik even met hem mee wilde naar de huisartsenpost. Hij was gebeten door een hond. Het bleef maar bloeden en hij was er toch niet gerust op. Hij voelde zich ook niet helemaal fit, dus wilde liever niet zelf rijden.
Prima, ik reed de auto voor en binnen een kwartier waren we er. Nadat hij zich gemeld had gingen we in de wachtkamer zitten.
Nu kan mijn buurman slecht tegen wachtkamers vol met mensen die bedrukt kijken en zwijgen. Dan krijgt hij het, naar eigen zeggen, op zijn heupen. Ooit moest hij met zijn vrouw mee om een röntgenfoto te maken. Toen hij de volle wachtkamer binnenkwam en bedacht dat hij hier wel eens lang kon zitten zei hij: 'Ik heb een idee, laten we een groepsfoto maken, dat scheelt een hoop tijd.'
Dit keer had hij een avontuur met een koffiezetapparaat.
'Wil je koffie, buurvrouw?' Ik zei dat ik daar wel zin aan had. De koffie kostte 50 cent. De buurman ging op zoek naar kleingeld. Ook ik dook in mijn portemonnee, en haalde er twee muntjes van 20 en één van 10 uit, maar daar wilde de buurman niks van weten. 'Dat is mijn buurvrouw, die met me meegaat als chauffeuse' vertelde hij aan de mensen in de wachtkamer. 'En nu wil ze zelf ook nog de koffie betalen! Ga weg met dat geld.' De mensen begonnen al iets te grinniken.
Toen hij het kleingeld uit zijn portemonnee had gevist ging hij voor het apparaat staan. 'Waar is de gleuf? Ahh, ik zie het al, het moet hierin!' Hij stopte het geld erin om vervolgens uit te roepen 'O, help! Ik moet er nog een beker onder zetten' Hij griste een beker van de stapel en zette die eronder. Er gebeurde niks. 'Misschien moet u ook nog op de knop duwen, buurman!' suggereerde ik.
Hij vond de knop en duwde erop. 'Ahh, dat is geen koffie, er komt heet water uit' riep hij verontwaardigd. Weer op dezelfde knop duwen gaf als resultaat dat het water stopte. 'Geeft niks, ik lust ook wel thee' zei ik en pakte de beker water en een theezakje.
De buurman pakte weer een nieuwe beker, zette die vervolgens onder de goeie straal, duwde op de goeie knop, maar er gebeurde niks. De mensen begonnen al iets harder te lachen. Het bleek dat hij met het hete water al 20 cent had verbruikt. Dus toen hij weer geld in het apparaat had gegooid en weer op de knop had geduwd, kwam er tot zijn genoegen koffie in de beker.
Hij draaide zich om en zei tegen een mevrouw: 'Je zit me toch niet uit te lachen hè?' Ze antwoordde: 'Nee, auw, auw, ik heb pijn aan m'n gezicht! Maar ze lachte wel! Iedereen lachte.
De buurman ging naast me zitten en zei: 'Och, nu heb je maar voor 20 cent thee!' Iedereen schoot weer in de lach. Ik had inmiddels zelf ook bijna een tena lady nodig.
Net toen hij de melk in zijn beker wilde doen kwam de verpleegster om hem te halen. 'Drink jij mijn koffie maar op' zei hij. Maar de verpleegster dacht dat hij er wel weer zou zijn voordat zijn koffie koud geworden was. En dat was ook zo. Even later hoor ik op de gang: 'Buurvrouw? Is mijn koffie al koud?' Daar kwam hij al weer aan en hij heeft met smaak zijn koffie gedronken.
Toen ik hem weer bij zijn huis afzette vroeg hij wat ik hem schuldig was. 'Niks buurman, de baas van mijn man betaald de brandstof, dus als u een donatie wilt doen moet het daarheen, maar ze hebben al genoeg.' 'Dan krijgen ze ook niet meer' zei hij. We spraken af dat ik een kopje koffie bij hem zou komen halen. En dan iets meer dan voor 20 cent.
Over de chagrijnige vriend zal ik zwijgen. De grappige buur is veel beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten