Mona

Ik ben fan van Mona! Vooral de XL-puddingen. Zondag aten we slagroompudding met aardbeiensaus. Maandag vierden we de eerste lentedag met luchtige toffee met chocoladesaus. Woensdag deed mijn dochter boodschappen en omdat ze inmiddels ook lid is van de fanclub kocht ze weer de slagroomvariant. Ik ben fan van Mona. Maar niet alleen om de pudding.

Ik liep een beetje vooruit op de lente. Ik kon echt niet wachten. Half februari heb ik al van alles gezaaid. Sla, tomaten, komkommer, radijs en paprika. Toen ik een vrouw, met verstand van een moestuin en jaren ervaring, trots vertelde dat ik al sla gezaaid had, keek ze me een beetje meewarig aan. Ze vertelde me vervolgens dat er ook wel boeken te koop zijn, waarin staat hoe en wanneer één en ander moest. Ik antwoordde dat ik daar te eigenwijs voor ben. Dat ik vorig jaar pas begonnen was met een moestuin en dat ik alles op gevoel doe. Ik schrijf wel alles op en wat er dit jaar mis gaat, probeer ik volgend jaar op een andere manier.

Het lijkt tot nu toe allemaal wel aardig goed te gaan. Het gezaaide kreeg op kamertemperatuur de gelegenheid om te ontkiemen. In een kamertje naast de huiskamer, zodat ik er elke keer even tegen kan praten. Ik had mijn man gevraagd om daar een vensterbank te maken. Maar hij kent mij, dus hij bedacht dat het maar een tafel moest worden. En hij had gelijk, de tafel staat helemaal vol.

De sla was al binnen een week boven. Het zaad dat ik gebruikte was al over datum. Dus had ik extra gezaaid. Met als gevolg dat ik nu 18 slaplantjes heb, want bijna alles kwam gewoon op. Als mijn plantjes een beetje beginnen te groeien gaan ze naar boven. Voor het raam van de logeerkamer. Geen verwarming. Alleen de zon. De komkommerplant is tot nu toe mijn grootste trots.

Maar ik heb natuurlijk niet voor niets een kas gekocht. Dus zette ik er alvast wat paprikaplantjes en sla in. Op goed geluk, ik had er toch genoeg van en moet alles uitproberen. In de kas is het 's nachts maar een graad of vier hoger dan erbuiten. Dus moet ik de nachtvorst goed in de gaten houden. En tot nu toe gaat het goed. Zaterdag heb ik de knoop definitief doorgehakt en alles uit de logeerkamer in de kas gezet. Inclusief mijn komkommerplantje, waar ik er maar één van heb. Best wel een beetje spannend. Want ik wil liever niet dat het een kwamkwammer wordt.

Toen we een toetje zaten te eten, kreeg ik een lumineus idee! Daarom ben ik nu fan van Mona. De doorzichtige bakjes zijn perfect geschikt om over mijn plantjes heen te zetten als zich toch een nachtvorstje aandient. Achter dubbel plastic hebben ze toch nog weer iets meer bescherming.
Maar het is maar goed dat het bijna april is. Want ik heb ook bietjes gezaaid. Ook weer op goed geluk. En dat lijkt aardig gelukt. Dus nu staan er ongeveer 100 bietjes te ontkiemen. Als ik die ook allemaal moet voorzien van Monabakjes, ben ik bietjerond voor ik de eerste biet kan oogsten.

Het is weer lente! Zon op mijn gezicht. Lammetjes in de wei! Vogels op het nest! Plantjes in mijn kas. Dankbaar genieten van wat de lente meebrengt. Dankbaar genieten dat alles weer lichter wordt. Mijn winterdip kan weer voor een hele tijd de kast in. Op de plank naast de dikke truien, bovenop het thermo-ondergoed. En om dat te vieren trakteer ik mijn gezin vanavond op een Mona-toetje!