Dag winter

Begin februari alweer. De dagen worden weer langer. Ik zag een boer zijn akker ploegen. Beter nog, ik rook de verse mest die hij op zijn land had gebracht. Heerlijk. Ik vind die geur lekkerder dan menig parfum. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik van de meeste parfums hoofdpijn krijg. Als ik bijvoorbeeld in de kerk zit, met teveel mensen om me heen, die menen dat ze zonder parfum niet lekker genoeg ruiken, dan kan ik weinig van de preek navertellen. Het zal wel een allergie zijn.
Jammer genoeg heb ik het ook met hyacinten. Ik kreeg van iemand een keer een prachtige bos bloemen met vijf hyacinten erin. Ik vond het te jammer om weg te doen. Ze hebben in de hal gestaan. De hele bovenverdieping rook ernaar. Gelukkig slapen wij beneden.

Maar ik dwaal af! Wat ik zeggen wilde is dat de lente eraan komt! Ik ruik het en ik zie het.Vorig jaar heb ik een heleboel bolletjes gepoot. Die komen nu uit de grond. Nou ja, niet de bolletjes natuurlijk, maar wat er uit hoort te groeien. En dat is nog een verrassing want ik heb alles door elkaar gegooid. En ik kan het wel de grond uitkijken. Sneeuwklokjes, narcissen, blauwe en witte druifjes, krokussen en mini tulpjes. Ik denk dat het sneeuwklokje en de krokus een wedstrijd doen wie het eerste bloeien zal, maar voorlopig zie ik van allebei alleen nog maar groene sprietjes.

Het begint weer te kriebelen bij mij. Ik wil al wel weer de tuin in, maar het is nog te vroeg. Verlangend kijk ik naar de border die ik dit voorjaar in wil planten. Ik kijk naar de plek waar we een kippenhok gepland hebben en zie in gedachten die tokkies al scharrelen en ons scharreleitjes bezorgen. Ik maan mezelf om geduld te hebben, het is een onderdeel van het 10-jarenplan.
Misschien weet je het nog, het plan dat ook al tien keer veranderd is. Waar ik nu het kippenhok gepland heb, kwamen achtereenvolgende een vijver, een border en grind. Omdat daarna alle plannen weer net zo snel uit mijn hoofd gingen als ze er ingegaan waren, heb ik op de bewuste plaats afgelopen zomer bietjes gepoot.
Uiteindelijk bedacht ik dat ik er een kippenhok wil. Toen mijn man thuis kwam zei ik: 'Je mag zeggen dat ik gestoord ben, je mag me ook uitlachen, maar ik heb bedacht wat we met dat stuk voortuin, waar we mee in onze maag zitten, kunnen doen. We maken er een kippenhok.' Tot mijn stomme verbazing vond mijn man dat het beste plan sinds tijden en hij is enthousiast gaan zoeken op internet naar een bouwtekening voor een hok. Verder zijn we nog niet gekomen.

Ik wil ook weer bonen planten. Dit keer langs stevige bonenstokken. Vorig jaar zijn ze drie keer omgewaaid. En ik wil een herkansing voor mijn tomaten. Dus ging ik op zoek naar een tomatenkas. Elke dag keek ik op marktplaats, maar iedere keer als er iets opstond wat me zinde, was er wel weer iemand die meer bood en ging de kas weer net aan mijn neus voorbij. Ik bleef volhouden en uiteindelijk is het gelukt! Eindelijk een mailtje dat de kas voor mij was, maar dan moest ik wel meer betalen dan ik geboden had. Ik gaf mijn schoonzoon opdracht om dit al pingelende af te handelen. En dat is gebeurd, dus nu ben ik wat euro's armer en een kas rijker.

In mijn oven staat een gerecht te garen met paprika's, uien en tomaten. Het water loopt me in de mond als ik bedenk dat dit gerecht tien keer beter zal smaken met eigen kweek. Ik kan niet wachten! Geduld! Het zal dan wel een schone zaak zijn, maar het is voor mij vooral een moeilijke zaak!

Geuren van de lente. Tekenen van de lente. Lentekriebels. Het is er allemaal al. Nu de lente zelf nog!