Ik zit te wachten
aan de tafel van de Heer.
Buiten legt de sneeuw
haar witte deken neer.
De schaal komt voorbij
en ik neem van het brood.
Ik denk aan mijn zonden
als scharlaken zo rood.
Dan komt de beker
en ik drink van de wijn.
Ik weet het:
Zo wit als sneeuw
zal ik eens zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten