Welkom

Iemand vroeg mij wanneer ik weer eens een verhaal op mijn blog ging zetten. Het is inderdaad al even geleden sinds mijn laatste verhaal. Ik zal zo uitleggen hoe dat komt. Eerst moet me even wat van het hart! Maar om het wat ingewikkelder te maken zal ik met iets anders beginnen. Dan kom ik vanzelf op het punt waar het om gaat.

Al vijf jaar verzorgen mijn man en ik met veel plezier de uitzending van de kerken voor de locale omroep van Oldebroek, de Loco genaamd. Vijf à zes keer per jaar wordt onze kerkdienst rechtstreeks uitgezonden en ervoor en daar omheen mogen wij het programma invullen. Op dankdag waren wij weer aan de beurt. We nemen meestal het thema van de preek als uitgangspunt voor de uitzending om zodoende een mooi geheel te krijgen.

Nu kregen we in het verleden nog wel eens het idee dat het prima was dat er mensen van buiten onze kerk meeluisterden, maar dat er verder weinig rekening mee gehouden werd. Thema's als 'hoe gaan we met elkaar om als gemeente' en 'het lied uit Sion dat alleen de vrijgekochten kunnen begrijpen' hebben we, serieus waar, langs horen komen. En dat terwijl de uitzending onderdeel is van de evangelisatiecommissie. We maakten de thema's dan zelf maar wat luistervriendelijk en waren dan al blij dat er niet vergeten werd om deze luisteraars welkom te heten. Tegenwoordig gaat het beter.

Nu las ik donderdag een column van Adrian Verbree over het welkom dat dominee's aan het begin van de dienst uitspreken. Meestal is de column in de Visie op donderdag mijn welkome afleiding van een dagje poetsen. Dit keer las ik het met stijgende verbazing en vroeg mij af waar Adrian last van had! Met fraaie benamingen als 'tenenkrommend, dwangbuis van het formalisme en bezoeking voor het gezond verstand,' kraakt hij het welkom van menig dominee af.
Ook onze dominee heet iedereen altijd netjes welkom. Broeders, zusters, jongelui, gasten, gasten uit het buitenland worden zelfs met naam en land van herkomst genoemd, luisteraars via internet en gelukkig ook de luisteraars via de Loco. Nu kan onze dominee snel praten, dus ik heb het nooit als vervelend ervaren.

Zou Adrian misschien van hetzelfde last hebben als ik? Ik weet soms gewoon niet meer waar ik over moet schrijven. Geen enkel onderwerp lijkt dan de moeite waard. Er zit genoeg in mijn hoofd maar het komt er niet uit. Een writersblock noemen ze dat, geloof ik. Nu vind ik dat een te groot woord voor een amateur die af en toe, voor de lol, wat op haar blog schrijft. Adrian moet natuurlijk om de veertien dagen wat ophoesten. Ik moet niks, ik mag! Als ik daar zin in heb.

De column van Adrian gaf weer stof tot schrijven. Hartelijk dank daarvoor. En voor het 'welkomprobleem' heb ik een hele goeie oplossing. Op de volgende synode gewoon even een regeltje voor maken. Ik weet niet of ik als vrouw een voorstel mag doen, maar als dat mag dan zou ik het volgende voorstellen: 'Een hartelijk welkom voor een ieder die dit hoort.'
Maar mocht het ooit eens zo uitkomen dat je in Wezep komt preken als wij net een uitzending verzorgen, verwacht ik, in ieder geval voor de Loco-luisteraars, een fatsoenlijk welkom!