Sporten!?

Het moet er nu toch echt van komen. Afvallen! Mijn net gekochte crosstrainer zegt het! Een onverbiddelijke 7 staat op het scherm. En 7 betekent 'too fat'. Ik moet minstens naar 6 wat 'stevig' betekent of nog beter naar 5: het ideale gezonde type. Mijn man en dochter waren getuige. En daar ben ik dan weer mooi klaar mee. Nu heb ik beloofd dat ik het vol zou houden.

Ik zal vertellen hoe ik ertoe kwam om een crosstrainer aan te schaffen. Het gaat nog steeds niet goed met mijn rug. Ik heb nu een andere therapeut. Die geeft manuele therapie. Ik noem hem 'de olifant' want als de beste man klaar is met kraken, lijkt het wel of er een olifant over me heen gelopen is. Niet echt prettig dus, maar al dat gekraak is nodig. Want mijn rug zit vast. En nu is het best dat hij vast zit aan mijn nek, schouders en benen, maar verder moet hij toch mooi losjes door mijn lichaam gaan. Dat doet hij niet. Nergens ook maar een klein beetje speling bij de wervels. En daar wordt nu dus iets aan gedaan.

Maar om te voorkomen dat het weer vast gaat zitten, moet er wat gebeuren. Ik moet gaan sporten. Ik zei nog dat ik tweeënhalf uur fietsen en wandelen twee keer in de week ook al een hele prestatie vond. Dat was hij wel met me eens, maar het was niet de goeie beweging voor mijn rug. Die moet draaien. Hij stelde eerst tennis of badminton voor, maar had al gauw in de gaten dat dat niets voor mij was. En toen kwam hij op de proppen met fysiosport.

De sportschool dus! 'Dan moet ik maar vragen of mijn man meegaat, dan heb ik tenminste een stok achter de deur,' dacht ik. Ik heb serieus onderzoek gedaan naar de sportscholen in de buurt. Toen ik bezig was op de computer kwam één van mijn dochters online. Ik vertelde waar ik mee bezig was. Ze moest vreselijk lachen dat ik dat samen met haar vader wilde gaan doen. Die zag ze nog niet in een sportschool. Een andere dochter kwam online. Haar reactie was heel anders. Zij ging er serieus op in en vond het wel een goed idee. Ik werd benieuwd naar de reactie van de andere twee dames. De ene lag ook in een deuk en de andere vroeg heel voorzichtig: 'Zou papa dat wel leuk vinden dan?'

Ondertussen schrok ik van de prijzen. Ik ging bij mezelf na of ik wel zoveel geld uit wilde geven om met een heleboel andere mensen in een naar zweet en deodorant ruikende ruimte te sporten. Ik werd er niet echt enthousiast van. Plan B begon te groeien in mijn hoofd.
Toen mijn man thuis kwam, vroeg ik of hij meeging naar de sportschool. Hij was niet eens negatief, hij wilde best met mij mee. Maar ik was alweer van gedachten veranderd en vertelde hem van plan B:
Zelf toestellen kopen, te beginnen met de crosstrainer – die is goed voor alle spiergroepen – en op de duur uitbreiden met in ieder geval een roeiapparaat. Mijn man vond plan B ook veel beter.

En dus gingen we op zoek op marktplaats en vonden een dumphal voor sporttoestellen. Uit de hele lijst toestellen zochten we de crosstrainer die binnen ons budget paste. Mijn man deed al het onderzoekswerk en toen we uiteindelijk gingen kijken wisten we al wat wij wilden.
Maar wat wij wilden, werd ons al gauw uit het hoofd gepraat. Een vriendelijke verkoper leidde ons vriendelijk naar een veel duurder toestel waar we géén spijt van zouden krijgen. Hij liet ons de toestellen proberen en we moesten hem natuurlijk gelijk geven. Het scherm gaf toen alleen nog maar aan hoe warm het was. Ik hoorde hem wel iets zeggen over 'bodyfat' maar ik dacht dat dat wel veilig onder een knopje zou zitten. En dat kon ik natuurlijk negeren. Dat zat het ook wel, alleen wist mijn dochter het knopje te vinden! Toen moest ik eraan geloven. Ik moest me eerst wegen. Dat had ik nog niet gedaan in deze eeuw. Maar ja, de crosstrainer wilde het weten, dus moest ik wel. Wat schetst mijn verbazing: ik woog een kilo minder dan de vorige keer dat ik me gewogen had. Vol moed ging ik toen op het scherm af. Mijn dochter had gewicht en lengte al ingevoerd, ik hoefde alleen maar te gaan staan en de handvatten vast te houden. Toen kwam het vernietigende oordeel: Vetpercentage en BMI te hoog. Too fat!

Het begin van onze eigen sportschool is er. Ik kan u helaas nog niet uitnodigen om samen met mij te komen sporten, of het moet zijn dat u uw eigen toestel meeneemt. Dan bent u van harte welkom. Ik ben nu serieus van plan om elke dag te trainen. De motivatie is er. Nu nog volhouden! Maar dat alleen al is een sport op zich!