Eind vorig jaar vertelde iemand me een geheim. Het lastige met geheimen vind ik dat het geheim moet blijven. Iets wordt je in vertrouwen verteld. Dat vertrouwen kun je dan niet beschamen.
Terwijl je er zelf toch ook graag over wilt praten. Iemand anders' mening over het onderwerp wilt horen. Mijn man was ook op de hoogte, maar die is meestal gauw over iets uitgepraat.
Eén van mijn kinderen had op de basisschool eens een geheim met de hele klas. Ik weet niet meer precies wat het was. Het had te maken met de bruiloft van de juf, geloof ik. Eén van de andere moeders vertelde me dat haar zoon gezegd had, dat hij het zo moeilijk vond om niks te zeggen. En dat hij nu snapte hoe moeilijk de mensen die onderduikers hadden in de oorlog het hadden gehad.
Dat schiet me nu zo weer te binnen als ik nadenk over geheimen.
Het gevaar bestond ook nog dat ik per ongeluk iets zou zeggen, waardoor een tipje van de sluier werd opgelicht. En we hebben, wat dat betreft, best wel een slimme familie. Dus mijn mond stond in een voortdurende vorm van spagaat. Nu kwam dat wel weer goed uit voor mijn lijn-pogingen, maar verder was het verre van prettig.
Je hebt geheimen die bedoeld zijn om geheim te blijven. Je hebt ook tijdelijke geheimen. Je denkt toch niet dat ik een heel verhaal vertel over geheimen en dat ik je dan aan het eind dan niet vertel wat het geheim is? En nu niet alvast naar beneden scrollen! Eerst lezen wat ik nog meer te vertellen heb.
Geheimen zijn lastig. Zeker die geheimen die je het liefst met zoveel mogelijk mensen wilt delen.
Ik wil het wel van de daken schreeuwen, maar tegelijk heb ik er geen woorden voor. Het is iets kleins, maar tegelijk iets heel groots. NIET SCROLLEN!!!
Weet je wat? Ik maak er gewoon een raadsel van.
Drie keer raden wat mij is overkomen? Wat zeg je? 'Ze wordt vast koningin van Schotland?'
Ik zei: 'Drie keer raden.' (Grapje van Herman Finkers, dat ik vast wel mag gebruiken om je nog langer in spanning te houden.)
Zal ik het maar gewoon vertellen? Ik wil ook het risico niet lopen dat je mijn blog niet meer leest, omdat je het te langdradig vindt. Het tromgeroffel moet je er zelf maar bij denken, zover gaat mijn kennis van techniek niet. Een plaatje of foto toevoegen wil nog net, geluid gaat niet lukken!
Maar nu zal ik echt stoppen met dit verhaal. Scrollen maar!
IK WORD OMA! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten