Hoef ik alleen maar achter U aan,
niet één dag maar zeven en dan
nog een keer zeven, heel mijn leven,
alleen maar rustig U vóór laten gaan?
Maar hoe zit dat met marcheren
en mijn vijanden mores leren?
De duivel, de wereld, mijn eigen vlees
en vooral die laatste nog het meest!
*
Het is mijn strijd om, alle dagen,
Uw merk- en veldteken te dragen,
U te volgen op uw pad.
Vertrouwend op U, alle uren
rustig volgend, dan vallen muren,
stort ineen mijn oude stad.
*
Op Fundament, gespijkerd op hout,
kan ik opnieuw worden opgebouwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten