De natuur is prachtig!
Vooral in het voorjaar. De dood lijkende bomen worden weer frisgroen
en daarin zingen de vogels hun mooiste lied. Daarna bouwen ze hun
kunstige nesten en beginnen aan hun gezinnetje. Vogelbescherming
Nederland laat ons via internet weer meekijken in een dertiental
nesten.* Natuurlijk gaat het niet altijd goed.
Het nestje merels wordt
opgegeten door een kat. Ook bij de slechtvalk gaat het mis. Een
gevecht om de broedplaats heeft tot gevolg dat de moedervalk
verdwijnt en de eieren te lang onbebroed blijven.
De ooievaar dood
haar zwakste jong en eet het op. Dit om de andere drie meer kans te
geven. Dieren met een gebrek worden zonder pardon gedood of aan hun
lot overgelaten. Het is de wet van de natuur, ook al lijkt het wreed!
Bij onze buren
ontspringen twee kuikens de dans. Ze zijn tot bloedens toe gepikt. We
begrijpen opeens waar het spreekwoord 'de pik op iemand hebben'
vandaan komt. De buurvrouw doet aan uit-nest-plaatsing, maar ze
kunnen vanwege een allergie bij één van de kinderen niet bij haar
in huis. Ze heeft zomaar het vermoeden dat ze bij ons wel welkom
zijn. Natuurlijk zijn ze dat!
De kraamkamer wordt in
gereedheid gebracht. Een plastic bak met warmtelamp erboven doet
dienst als couveuse. Het is even wennen maar dan hebben ze het prima
naar de zin. Twee kleine wollige wiebeltjes.
Net als ik op de
computer de krant zit te lezen, krijg ik één van de kuikens in de
handen geduwd door mijn dochter. Zij zit zelf met de andere te
knuffelen. Ik was net begonnen aan het artikel 'pastorale groene
schroom.' Met in één hand een kuiken en een andere hand die om
beurten aait en scrolt, lees ik verder. De schrijver van het artikel
meent dat we meer dominees nodig hebben met een hart voor de
schepping, zodat zij verbinding kunnen leggen met het hart van ons
geloof. En de dominees moeten geregeld in de natuur lopen, zodat ze
onze verwondering over de Schepper kunnen voeden. Mijn eerste reactie
is: 'Wat een onzin!'
Waarom moet een dominee
dat doen? Dominees moeten al zoveel. Ze zijn naast predikant ook al
vaak psychiater of maatschappelijk werker. Moeten ze nu ook nog
bioloog worden? Ik heb altijd geleerd dat er twee manieren zijn om
God te leren kennen: Door zijn Woord en in de schepping. Een dominee
is opgeleid om het Woord uit te leggen en heeft misschien wel
helemaal geen verstand van de natuur. En dat hoeft ook niet. Als we
zelf regelmatig in de natuur lopen zien we dat er geen groter
Schepper is dan God. Niemand kan elk voorjaar weer alles tot leven
wekken. Niemand kan het laten regenen, niemand kan de zon laten
schijnen.
Als ik er nog verder
over nadenk vind ik dat artikel toch zo gek nog niet. Met een kleine
aanpassing zou het bij mij wel aanslaan. Ik stel me dan een dappere
dominee voor die 's middags niet de preekstoel opgaat maar de mensen
oproept om mee te gaan de natuur in. Om samen te genieten van – en
elkaar te wijzen op – de wonderen in de natuur. In de schepping
zien we ook jammer genoeg elke keer weer de gebrokenheid, die samen
met de zonde in de wereld kwam. Ook daaruit valt heel wat te leren.
De dappere dominee zou
natuurlijk boze brieven krijgen. Alleen dat weerhoudt hem er
misschien wel van om het eens te proberen. Over groene schroom
gesproken! En toch... God geeft ons twee manieren om Hem te leren
kennen. Natuurlijk doet een dominee zijn best om een goede,
aansprekende preek te maken. Toch blijft voor mij de schepping, met
al haar pracht en ook al haar gebrokenheid, de beste preek.
* www.beleefdelente.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten