Haan

Mijn haan kraait dus midden in de nacht. En een buurman kwam daarover klagen. Natuurlijk hadden we daar alle begrip voor. Maar wat nu? Ik had gezegd dat de haan mocht blijven leven zolang er niemand last van zou hebben. Moest hij nu dan maar in de pan? Eindigen als kippensoep? De gedachte alleen al vond ik verschrikkelijk. Dan eerst maar eens op zoek naar een liefdevol tehuis.

Mijn vragen leverde niet veel op. Een nicht van iemand wilde hem waarschijnlijk wel in de soep. Een zus van iemand wilde hem waarschijnlijk ook wel in haar hok. Maar dat hok was niet overdekt en al eerder had een roofvogel een haantje meegepikt. Ik had er geen vertrouwen in dat mijn haan uiteindelijk niet gegeten zou worden. En eigenlijk wilde ik hem ook helemaal niet kwijt. Ik had hem toch niet voor niets vanaf kuiken al verzorgd. En overdag is het een lust voor het oog, zo trots als hij door het kippenhok paradeert. Ik bleef over een andere oplossing nadenken.

Maar het bleek dat ik het denken wel over kon laten aan mijn man. Die had al bedacht dat we hem 's nachts gingen opsluiten. En zijn eerstvolgende vrije dag besteedde hij aan een ingenieus systeem om het hok van buitenaf te sluiten. Ook heeft hij verduistering aangebracht bij het raampje en het dak geïsoleerd. De haan gaat nu dus als het ware 's nachts in de isoleercel en de kippen delen in zijn, niet helemaal eenzame, opsluiting. Ze zitten er in ieder geval lekker warmpjes bij. En nu maar hopen dat hij zich gedraagt.

Hij gedraagt zich niet! Nog steeds kraait hij midden in de nacht. Weliswaar gedempt, maar soms horen we hem. Nu maar hopen dat de buurman er doorheen kan slapen. We hebben afgesproken dat hij zich zal melden als de haan hem weer overlast bezorgt. Ik durf er ook niet naar te vragen. Per slot van rekening moet je geen slapende buren wakker maken!

Op een gegeven moment komen we 's avonds thuis en is het hele kippenhok versierd met kerstverlichting. Waarschijnlijk vonden de kaboutertjes het zielig dat de kipjes en de haan zoveel licht is ontnomen. Het is een prachtig gezicht, maar zou de haan al dat licht wel aankunnen of zou hij 's nachts weer extra gaan kraaien?

Vandaag kwam mijn man de buren tegen en kon het toch niet laten om naar de haan te vragen. Het bleek dat ze hem nog niet echt een aardige buurjongen vonden, maar ze konden er, geloof ik, wel mee leven. Voor de zekerheid hebben we maar een tijdschakelaar gebruikt, zodat de verlichting bij het kippenhok nu om twaalf uur 's nachts uitgaat. We gaan ervan uit dat de hele buurt weer kan slapen. Ik hoop dat er verder geen haan meer naar zal kraaien, want één kraaiende haan in de buurt is meer dan genoeg.