Vergeten

Vroeger had mijn moeder soms de gewoonte om kopjes om te wisselen. Mijn man kreeg dan mijn kopje koffie en ik die van hem. Tegenwoordig overkomt me nogal eens precies hetzelfde en mijn man zegt dan: 'Je begint op je moeder te lijken.'

Daar schrik ik van. Zou Alzheimer zo beginnen?

Kent u het? Afspraken in de agenda schrijven en dan vergeten in de agenda te kijken? Ben u ook regelmatig dingen kwijt? Ik wel. Vorige week was ik tuinbonen aan het inmaken, kreeg ik telefoon tussendoor en weg waren de bonen. Ik keek in de vriezer of ik ze daar al ingedaan had, maar nee, niet dus. 'Ik ben een boon als ik weet waar ze gebleven zijn,' dacht ik. Niet meer zoeken helpt meestal het beste om iets terug te vinden en ja hoor, ze lagen in de koelkast. Moet ik me zorgen maken?

Ik heb besloten om dat niet te doen. Jammer van de energie die ik daarin steek. Als het zo is, dan is het zo. Dan hoop ik dat de mensen om mij heen liefdevol voor mij zorgen. Als het niet zo is, dan heb ik me in ieder geval niet voor niets bezorgd gemaakt. Het is wel een stimulans om van alle dingen extra te genieten.

Deze week bereikte het vergeten een absoluut dieptepunt:

Ik was vorige week met een schoonzusje bij 'De Kleine Winst' geweest. Eindelijk, zou ik haast zeggen, want van diverse mensen had ik al gehoord dat het zo'n mooie winkel was. En ze hebben gelijk, ze hebben erg mooie spullen. Vooral één schilderij vond ik heel mooi. 'Dat zou perfect in mijn serre staan,' zei ik tegen mijn schoonzusje, die dat beaamde.

Een paar dagen later ging ik met mijn man nog eens naar het schilderij kijken. We gingen over tot de koop en mijn man hing het schilderij direct op. Sindsdien geniet ik van mijn boom.

Ik mailde mijn vriendin dat ik eindelijk bij 'De Kleine Winst' was geweest en een schilderij had gekocht. Ik vertelde haar dat het liefde op het eerste gezicht was geweest en nodigde haar uit om te komen kijken. Dat deed ze maandag.

Toen ze het schilderij zag, schoot ze in de lach en zei: 'Dat schilderij hangt al een paar jaar in mijn woonkamer.'

Ik vertelde het 's avonds aan mijn dochter met de mededeling dat ik nu toch echt dement aan het worden ben. Zij zei: 'Mam, dat is geen Alzheimer, dat is totale desinteresse voor wat iemand in de kamer heeft hangen.' Dat klopt ook wel, want als ik er over nadenk, weet ik alleen maar van mijn dochters wat ze in hun kamers hebben hangen, voor de rest zou ik het niet kunnen zeggen. Nou ja, van mijn vriendin weet ik het nu ook!

Laatst hoorde ik iemand zeggen: 'Als je ouder wordt, wordt alles minder, behalve het vergeten.' Die uitspraak heb ik onthouden. Dat dan weer wel!