Boerenkool

Dit is Ingel. De nieuwe puppy van mijn dochter en schoonzoon. Maar  - omdat ze bij ons in huis woont  - ook een beetje mijn puppy. Wat Ingel met boerenkool te maken heeft zal ik u zo uit de doeken doen. Eerst wil ik u graag vertellen waarom ik vorige week, op een zomerse dag, een winterse groente stond in te vriezen.

Vorig jaar hebben we voor het eerst boerenkool gezaaid. Het lukte niet echt, het bleven maar mini-plantjes. Waarschijnlijk veel te laat gezaaid. 'Dat overkomt me niet weer,' dacht ik. Dus dit jaar deed ik wat op het pakje stond. Ik zaaide in mei om in oktober te oogsten. Ik strooide kwistig met het zaad met de gedachte dat, als de helft op zou komen, ik een leuk aantal plantjes zou hebben. Uiteindelijk kwamen er zevenenvijftig plantjes op. Meer dan genoeg zou je denken.

Maar dat was nog niet alles. Twee winters terug kreeg ik paarse boerenkoolplantjes van mijn schoonzoon. De opbrengst was goed en ondanks de kleur hebben we er lekker van gegeten. De laatste keer dat ik oogstte, sneed ik de plantjes net boven de grond af. De rest zou ik er nog wel een keer uithalen. Niet dus.

Tot mijn grote verbazing begonnen de stompjes in de lente weer uit te lopen. Er kwamen prachtige gele bloemetjes in. Ze mochten blijven tot ze uitgebloeid waren, daarna verdwenen de planten in het compostvat. De inhoud van dat vat heb ik in het najaar over mijn moestuintje uitgespreid. En daar kwamen toen dit voorjaar overal spontaan paarse boerenkoolplantjes op. Daarom stond ik dus vorige week met dat mooie weer al boerenkool in te vriezen.

De zevenenvijftig gewone plantjes was al veel, maar nu ik ook nog zomaar weer paarse boerenkool kreeg werd het teveel. Weggeven is dan de beste optie. Ik vroeg mijn zwager of hij nog belang had bij boerenkoolplanten. Jawel, hij wilde wel tien planten met worst en tien planten zonder. Dus kocht ik een blik knakworst en leverde de plantjes af met en zonder worst.

En nu kom ik weer bij Ingel. Die zit elke keer net naast de boerenkool in de moestuin gaten te graven. Op deze foto heeft ze daarvoor straf. Maar zie haar nu onschuldig kijken. Net of ze zeggen wil: 'Ja maar, ik heb je horen zeggen dat er worst bij boerenkool hoort. Dus zit de worst vast verstopt in de grond. Ik wil ze alleen maar vast voor je opgraven. Raar hoor dat ik daar straf voor krijg.'

Wat het allemaal nog zal worden met de boerenkool is afwachten. De plantjes zijn ook al ontdekt door slakken. Maar in ieder geval zit de eerste oogst in de vriezer. Want hoe gek ik ook ben op boerenkool, ik ga het toch echt niet in de zomer eten.